زنر در کتاب تعالیم مغان مینویسد:

در یشت ها با نوعی از چندگانه پرستی روبرو میشویم که بسیار شبیه آن چیزی است که در حلقه ی قدیمی ترین سرودهای هند و آریائیها ، یعنی سرودهای ریگ ودا موجود است و این همان چند گانه پرستی است که زرتشت علیه آن قیام کرده بود.

دریشتها و ریگ ودا هر دو جمعی از خدایان و نیمه خدایان را می بینیم که بسیاری از آنها همنام هستند. مثلا در ریگ ودا ما به میترا ، آریامن ، وایو ، واته ، ویمه ، بر میخوریم و در یشتها با مهر(میثره)، ائیرمن، وایو، واته و ییمه.

این خدایان و نیمه خدایان که با آمدن زرتشت به کناری رفته بودند، بار دیگر پس از زرتشت به دست مغان توانستند جایگاه قبلی خود را باز پس گیرند و خود را در دین زرتشتی نیز جای دهند و در «یشت»ها به صورت ایزدان مهمی(به خصوص مهر و وایو) درآیند ولیکن در دوره های بعد همین ایزدان را گونه ای دیگر و چیزی شبیه فرشگان معرفی کردند و با آنچه در یشتها آمده متفاوت ساختند